Social Media has become the beast that feeds on our attention, a machine designed not to inform us, but to consume us. We create endlessly, chasing engagement, feeding algorithms that reward outrage and virality, while knowledge quietly fades beneath the noise. But the web was never meant to be this way. When Tim Berners-Lee built the World Wide Web, it wasn’t a feed, it was a library. A place for humanity to share knowledge, not to compete for attention. And WordPress, at its heart, was part of that promise: to let anyone build a space on the web that lasts. This talk is a call to remember that purpose. It asks whether our websites can still be a light in the dark illuminating meaning amid the chaos of disposable content. We’ll revisit the origins of the web, explore how platforms reshaped our relationship with knowledge, and imagine a future where websites are not fleeting posts, but everlasting archives of human understanding. In an age where the beast grows ever hungrier, maybe the most radical act is not to feed it but to build something that endures.

สังคมออนไลน์ได้กลายเป็นปีศาจที่หล่อเลี้ยงตัวเองด้วยความสนใจของเรา มันไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อให้ข้อมูล แต่มาเพื่อกลืนกินเรา เราผลิตคอนเทนต์ไม่รู้จบ ไล่ตามยอด Engage ป้อนข้อมูลให้กับอัลกอริทึมที่ให้รางวัลกับความโกรธ ความไวรัล และความตื้นเขิน ขณะที่องค์ความรู้ค่อย ๆ จมหายไปในเสียงรบกวนของโลกดิจิทัล แต่เว็บไม่เคยถูกสร้างมาเพื่อแบบนั้นเลย ในวันที่ Tim Berners-Lee สร้าง World Wide Web มันไม่ใช่ฟีด แต่มันคือห้องสมุด พื้นที่ที่มนุษย์จะฝากต่อความรู้ ไม่ใช่แข่งกันเรียกร้องความสนใจ และ WordPress เองก็ถือกำเนิดขึ้นบนคำมั่นนั้น เพื่อให้ใครก็ตามสามารถสร้างพื้นที่ของตัวเองบนเว็บ ที่คงอยู่ได้ยาวนาน ทอล์กนี้คือการชวนให้เรากลับมาทบทวนว่า แท้จริงแล้วเราทำเว็บไปเพื่ออะไร มันถามว่าเว็บไซต์ของเรายังจะสามารถเป็น “แสงกลางความมืด” ได้ไหม ในยุคที่ข้อมูลส่วนใหญ่ถูกออกแบบมาให้ใช้แล้วทิ้ง เราจะย้อนกลับไปทำความเข้าใจจุดเริ่มต้นของเว็บ สำรวจว่าแพลตฟอร์มเปลี่ยนความสัมพันธ์ของเรากับความรู้ไปอย่างไร และจินตนาการถึงอนาคตของเว็บไซต์ที่ไม่ใช่โพสต์ชั่วคราว แต่เป็นคลังความเข้าใจของมนุษยชาติ ในยุคที่ปีศาจแห่งข้อมูลหิวโหยยิ่งกว่าเดิม บางที การไม่ป้อนอาหารให้มัน แต่ออกแบบสิ่งที่ “คงอยู่” อาจเป็นการต่อสู้ที่ทรงพลังที่สุดก็ได้